کنیه اش ابوجعفر و مادرش ام عبدالله، دختر عامر بود که مادر برادرش علی بن حسن نیز بود و این هر دو از یک مادرند.

عمر بن عبدالله از عمر بن شبه به سندش از حارث بن اسحاق روایت کرده که گفت: ریاح حاکم منصور) بنی حسن و محمد بن عبدالله بن عمرو را طبق دستور منصور از مدینه به سوی ربذه بیرون برد، و چون به قصر نفیس - سه میلی مدینه - رسیدند آهنگران را خواست و دستور داد برای هر یک از آنها کند و زنجیری بیاورند و غل و زنجیری که به گردن و دست و پای عبدالله بن حسن انداختند تنگ بود و از این جهت او را به سختی آزرد و جای آنها زخم شد و بدین جهت عبدالله بن حسن ناله می کرد، برادرش علی بن حسن که چنان دید او را سوگند داد تا کند و زنجیرش را با کند و زنجیر او که گشاده تر بود عوض کند و او قبول کرد، بدین ترتیب ریاح آنها را به ربذه برد.

و روزی که عبدالله بن حسن از دنیا رفت چهل و شش سال از عمرش گذشته بود. وفاتش در روز عید قربان صد و چهل و پنج اتفاق افتاد.

نوشتن دیدگاه

JComments