اولين بار چه كسى از زيارت قبر پيامبر (صلي الله عليه وآله) جلوگيرى كرد؟

حاكم نيشابورى (متوفاى 405 ه ق) از داود بن ابو صالح نقل مى‏كند: روزى مروان حَكَم ديد كه شخصى صورت خود را بر قبر پيامبر (صلي الله عليه وآله) گذاشته است، با شتاب سوى او آمد و گردن او را گرفته، از جاى بلند كرد و گفت: مى‏دانى چه مى‏كنى؟! منظور وى اين بود كه چرا به زيارت سنگ و كلوخ آمده اى! زائر كه ابو ايوب انصارى- از صحابه پيامبر (صلي الله عليه وآله)- بود گفت: آرى خوب مى‏دانم كه چه مى‏كنم! من هرگزبه زيارت سنگ نيامده‏ ام، بلكه به‏ زيارت خاتم انبياحضرت محمد (صلي الله عليه وآله) آمده ‏ام .

از رسول‏ للّه (صلي الله عليه وآله) شنيدم كه فرمود: «بر دين خدا گريه نكنيد اگر متولّيانش اهل بودند، و آنگاه كه نااهلان برآن حكم راندند، برايش بگرييد.»

جالب است كه اين حديث را حاكم و ذهبى هر دو صحيح مى‏دانند!

از اين رخداد تاريخى به‏خوبى روشن مى‏شود كه ريشه اين تفكّر از بنى‏اميه و به خصوص مروان بن حكممي باشد؛اين همان ملعون ومردود دانسته شده توسط رسول‏اللّه است .

مستدرك حاكم، ج 4، ص 560