فتنه

واژه فتنه در قرآن کریم و سنت به دو معنای عام و خاص آمده است . معنی عام آن عبارت است از هر امتحان و آزمایش که برای انسان پیش می آید و معنی خاص آن عبارت از حوادث و پیشامدهایی است که مسلمانان را در بوته امتحان قرار داده و از مرز دیانت منحرف می سازد و مقصود از آشوب های داخلی و خارجی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله هشدار داده همین معنا است . درمیان صحابه، حذیفه بن یمان در آگاهی به روایات فتنه معروف بوده است.

عده ای از راویان و دانشمندان اسلامی کتب های خاصی به نام الفتن و الملاحم و مانند ان تالیف نموده و روایات وارده شده در این زمینه را در آن کتاب هاگرد آورده اند. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می‌فرماید: «چهار فتنه بر امت من خواهد رسید که در فتنه اول، خون ریزی و در دومی، خون ها و اموال و در فتنه سوم، خون ها و اموال و زنان حلال شمرده می شود. چهارمین فتنه و آشوب فتنه ای است، کور و کر و همه گیر و هم چون کشتی متلاطم در دریا، هیچ کس ازآن پناهی نمی یابد. آن فتنه از شام برخاسته و عراق را فرا می گیرد... بلا و گرفتاری، مردم را مانند پوست دباغ خانه گوشمال می دهد و هیچ کس قادر نیست بگوید: بس کنید و دست نگهدارید! اگر آن را از ناحیه ای برطرف سازند از ناحیه ای دیگر سر برآورده و ظاهر می گردد»[1]

و در روایت دیگری چنین آمده : «آنگاه فتنه ای پدید می آید.... به گونه ای که خانه ای نیست که در آن فتنه داخل آن نشده و مسلمانی نیست که سیلی آن را به صورت خود لمس نکرده باشد، تا آن که مردی از خاندان من ظهور کند.»[2]

نوشتن دیدگاه

JComments