فلسفه انتظار

فلسفه انتظار، دمیدن روح امیدواری و پایداری است. انتظار و عقیده به ظهور مصلح، شیعه را در جریان زمان، برای مقاومت پرورش داد و جامعه شیعه را از زوال نگاه داشت و تا امروز این عقده ، عامل بقای شیعه و پایداری اوست.

شیعیانی که با وضعیت اسفبار حکومت بنی امیه و بنی عباس روبرو شده بودند، اگر منتظر و آینده بین نبودند و اعتقاد به پیروزی حق و عدالت نداشتند، هر گز برایشان حال مقاومت باقی نمی ماند و از دگرگون شدن اوضاع ناامید می شدنند و ریشه هر حرکت و پایداری در آن ها خشک می شد. اما قرآن کریم بشارت داده و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و حضرت امام علی علیه السلام نیز وعده داده اند که این

دین پایدار می ماند و همیشه، حق پیروز است.

پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه وآله تا به امروز ، ریشه همه حرکت ها و نهضت های شیعه علیه باطل، همین فلسفه انتظار و عقیده به ادامه مبارزه حق و باطل بوده است. پس فلسفه انتظار مانند یک عامل و ماده حیاتی مهمه در تمام ادیان آسمانی وجود داشته و رمز بقا و موجودیت آنان بوده است و هم اکنون هم از عوامل بقای جامعه مسلمانان است.[1]

نوشتن دیدگاه

JComments