اي مفضل، بنگر كه چگونه آلات مجامعت، طبق آنچه طبيعت نر و ماده اقتضا مي‌كند، در بدن آنها قرار گرفته است. براي نر آلتي نهاده شده پيش آمده كه راست مي‌شود تا نطفه به رحم برسد و در آن ريخته شود، چون نر بايد مني خود را در ديگري بريزد. از سوي ديگر، براي ماده ظرفي گود خلق شده تا آب نر و ماده را دربرگيرد و جنين را بار بردارد و براي تولدش، از هم‌گشاده گردد و او را در خود نگه‌داري كند تا قوي و محكم شود. و اين، تدبير خداوند حكيم و دقيق نظر است ـ پاك و منزه مي‌دارم او را، و او از آنچه مشركان مي‌گويند برتر است‌ـ.

 

 

اي مفضل، در تك تك اعضاي بدن و كارسازي هر يك از آنها در رفع نيازهاي انسان، انديشه كن. دست‌ها براي كار و تلاش، پاها براي راه سپردن، چشم‌ها براي راه يافتن، دهان براي غذا خوردن، معده براي هضم كردن، كبد براي خالص نمودن، سوراخ‌ها براي دفع پس مانده‌ها، مجراها براي حمل كردن آنها، و آلات تناسلي براي برپاداشتن نسل انسان خلق شده‌اند، و نيز ديگر اعضاي بدن هر يك براي كاري. اگر تأمل‌نمايي و با فكر و انديشة خود ژرف‌نگري كني، خواهي ديد كه هر يك از اين اعضاء، طبق حق و حكمت، براي كاري مقدر شده‌اند.

 

 

گفتم: سرور من، عده‌اي مي‌پندارند كه اين، كار طبيعت است.
فرمود: از اينان بپرس كه طبيعت چيست. آيا علم و قدرتِ انجام دادنِ اين افعال را دارد يا نه. اگر علم و قدرت را براي آن لازم مي‌دانند، چه چيز آنها را از اثبات آفريدگار بازمي‌دارد، كه اين افعال نتيجة تدبير و كارسازي او است. اگر هم گمان مي‌كنند طبيعت بدون علم و نيت قبلي اين كارها را مي‌كند ـ حال آنكه در اعمالش حق و حكمت مشاهده كردي ـ پي مي‌بريم كه اين افعال از خالق حكيم سر مي‌زند و چيزي كه آنها طبيعتش ناميده‌اند، سنت جاري الاهي است در ميان آفريدگان.

 

 

نوشتن دیدگاه

JComments