اي مفضل، نخستين عبرت و دليل بر وجود آفريدگار متعال، هيئت اين دنيا و يك‌پارچگي اجزاي آن و نظم دقيق آن است. هرگاه با فكر خود دربارة عالم تأمل كني و با عقل خود آن را از هم تمييز دهي، دنيا را همچون خانه‌اي مي‌بيني كه در آن تمام احتياجات بندگان مهيّا گرديده است. آسمان همچون سقفي برافراشته شده، زمين بسان فرشي بزرگ پهن گرديده، ستارگان مثل چراغ‌ها بر بالاي هم چيده شده‌اند، گوهر مانند گنج‌ها پنهان داشته شده‌اند، و هر چيزي در اين خانه، مطابق شأن و شايستگي‌اش تدارك شده است. و انسان همچون كسي است كه اين خانه در اختيارش قرار گرفته و آنچه در آن است، از سر تكريم به او بخشيده شده، و گونه‌هاي مختلف روييدني‌ها براي رفع نيازهاي او آماده گرديده، و حيوانات گوناگون براي تأمين مصالح و منافع او آفريده شده‌اند.

 

در اين سخن دلالتي است روشن بر اينكه دنيا بر اساس تقديري خاص و حكمت و نظم و سازگاري پديد آمده و آفريننده‌اش يكي است، همان كسي كه اجزاي عالم را يك‌پارچه و منظّم آفريده است ـ پاكي و قدسش عظيم، منزلتش متعالي و ذاتش گرامي باد ـ خدايي جز او نيست، از آنچه منكران مي‌گويند برتر است و از آنچه ملحدان نسبت مي‌دهند، بزرگ‌تر و والامرتبه‌تر است.

 

 

 

نوشتن دیدگاه

JComments