حاج جلیل عصری نوبری خاطراتی از صفات و عادت‌های رسول ترک را نیز در ذهن داشت و تعریف می‌کرد. حاج جلیل عصری می‌گفت: یکی از ویژگی‌های حاج رسول این بود که اگر او از خیابان و کوچه و محلّی رد می‌شد که در آن جلسه روضه و توسّل به اباعبدالله الحسین علیه السلام برقرار بود امکان نداشت او بی‌تفاوت از آن جا رد بشود و برود، بلکه برای دقیقه‌های کوتاهی هم که شده در آن جلسه حضور می‌یافت...

او حتی وقتی در روزهای جمعه از خانه‌اش بیرون می‌آمد تا به هیئت و جلسه خاصی برود، در مسیر راهش هر پرچم و نشانه هیئت و جلسه روضه‌ای را می‌دید فوری وارد آن جلسه روضه می‌شد و چند دقیقه می‌نشست و بعد دوباره بلند می‌شد به سوی هیئت و جلسه‌ای که می‌خواست برود حرکت می‌کرد. او در مسیر راهش به هر تعداد هیئت و جلسه روضه‌ای برخورد می‌کرد برای لحظاتی در همه آن مجالس حضور می‌یافت و بعد از مقداری گریه بیرون می‌آمد تا در آخر به جلسه و هیئتی که می‌خواست برود می‌رسید.
همچنین حاج جلیل عصری می‌گفت: یکی دیگر از ویژگی‌ها و خصوصیت‌های حاج رسول این بود که او هر روز صبح وقتی از خانه‌اش بیرون می‌آمد و می خواست به سوی بازار و مغازه‌اش برود ابتدا به زیارت امامزاده‌ای که در همان نزدیکی‌های خانه‌اش در خیابان خیام بود مشرّف می‌شد و بعد از زیارت به مغازه‌اش می‌رفت. امکان نداشت که حاج رسول یک روز بدون زیارت آن امزاده به بازار برود.