حاج مجید فرسادی از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام می‌گفت: حاج رسول در بعضی از مواقع وقتی به شور و حال می‌افتاد ساعت‌ها گریان و نالان می‌شد و بعد از اینکه چند ساعت گریه و زاری می‌کرد از حال می‌افتاد و خسته و بی‌رمق در گوشه‌ای می‌نشست و با همان حالت خسته و خزینی که داشت به آرامی و با دل‌شکستگی...

 این جمله را زیر لب تند تند تکرار می‌کرد:
سَنَة قُربان اولُوم حسین(ای به فدای تو بشوم حسین علیه السلام) سَنَه قُربان اولُوم حسین، سَنَه قُربان اولُوم حسین...
همیشه وقتی حاج رسول در این حالت می افتاد ما فوری به کنارش می‌رفتیم و حاجت‌های خود را بیان می‌کردیم تا او از امام حسین علیه السلام بخواهد. چون در این حالت‌ها او هر دعایی که می‌کرد مستجاب می‌شد و رد شدنی نبود! و ما همیشه حاجت‌های خودمان را در این لحظات می‌گرفتیم.